We beginnen dit verhaal in het jaar 1983. De zomerhit was “Comment ça va” (comme ci comme ci comme ça) en ik was een jochie van vijf. Vroegwijs en bijdehand (boze tongen beweren: pedant) als ik was had ik een grapje ontdekt: als ik mijn babytoneelstukje opvoerde had ik de lachers op mijn hand en vonden mensen mij leuk.

Vandaag werd er op twitter een oud artikel van de hand van Bert Brussen opgedist: ‘De expertise van Laura Batstra over ADHD is twijfelachtig’.

Ondanks dat het een oud artikel is (2012) voel ik de behoefte om er op te reageren omdat Brussen naar mijn inzicht dezelfde denkfouten maakt als waar hij Batstra van beschuldigt. Het betoog van Brussen draait grotendeels om het CV van Batstra, waarop een medisch-specialistische opleiding zou ontbreken. Voor zover dat een geldig argument is (wat het niet is) kunnen we vaststellen dat de stand 0-0 is; zo’n opleiding heeft Brussen namelijk evenmin bij mijn weten.
Verder lezen →

Door een tweet van Cees Kan werd mijn aandacht gevestigd op de concept-zorgstandaard autisme:

Commentaar geven op concept zorgstandaard autisme kan tot 24 maart 2017; meer info en download op https://t.co/YJCLjmjwMq pic.twitter.com/8DjV4vw7xY

— Cees Kan (@ceeskan) 25 februari 2017

Het leek mij een goed idee om deze zorgstandaard aandachtig door te lezen en van commentaar te voorzien.
Verder lezen →

ADHD voorkomen door de diagnose niet te stellen? Een reactie op het artikel dat Carsten Lincke schreef naar aanleiding van het boek van Laura Batstra.

Lincke begint met de vaststelling dat de titel van Batstra’s boek simpel klinkt, in zijn woorden zelfs ‘pijnlijk’ simpel voor mensen die zelf last hebben van AD(H)D. De paternalistische toon is daarmee meteen gezet; mensen met AD(H)D zijn stumperds en moeten beschermd worden tegen onwelgevallige meningen die ‘pijnlijk’ zouden kunnen zijn.
Ook de opmerking dat Batstra “al jaren geen patiënten meer behandelt” is nogal polemisch. Het zegt niks over de inhoud van haar argumentatie en is daarmee een drogreden.
Verder lezen →

Marleen (@AchterDVoordeur) heeft op haar blog verslag gedaan van een congres over kinderpsychiatrie in de sociale (buiten)wereld en over- en onderdiagnose, waar onder andere Trudy Dehue gesproken heeft. Trudy Dehue is hoogleraar wetenschapstheorie en -geschiedenis en heeft gewerkt in de kinderpsychiatrie. Bij deze een reactie.
Verder lezen →

In de afgelopen paar maanden is er in de (sociale en traditionele) media veel te doen geweest over de vrije artsenkeuze, of liever gezegd: de al dan niet vermeende plannen van minister Edith Schippers om die in te perken. Vaak werd het ‘marktdenken’ als schuldige aangewezen voor alles wat er mis is in de zorg, doelend op het gegeven dat er mensen werkzaam zijn bij verzekeraars en in het management van ziekenhuizen die een hoger inkomen genieten dan gezien hun prestaties of toegevoegde waarde oorbaar zou zijn terwijl er tegelijkertijd duizenden mensen die keihard werken op een schandalige manier uitgebuit worden.

Ik denk dat dat een misvatting is.
Verder lezen →

Op 15 september 2014 uitte Angelique Bergsma haar onbegrip over de campagne “Gun kinderen hun eigen label”.
Zij vat de campagne als volgt samen:

De campagne wil diagnoses ver weg houden van kinderen zoals de mijne. De oudste heeft McDD (een meervoudige ontwikkelingsstoornis binnen het autistisch spectrum) en de jongste heeft ADHD.

Als dat zo zou zijn dan zou dat natuurlijk bedenkelijk zijn. Om kinderen met ernstige (psychische of andere) problemen op een goede manier te kunnen helpen is het essentieel om die problemen op een zorgvuldige manier in kaart te brengen en de gedachte dat het “wegnormaliseren” van het probleem daarbij kan helpen is op zijn minst naïef.

Toch voel ik de behoefte om een tegengeluid te laten horen, ik voel me namelijk wél aangesproken door deze campagne en een pleidooi voor wegnormaliseren hoor ik er geenszins in.
Verder lezen →

Vanmorgen deed hij de ronde op twitter: de Autism Screening App, ontwikkeld door de onderzoekers van Duke University.

Onderzoekers ontwikkelen #autisme screening App die obv gedragsobservatie kenmerken opspoort. Is dit de toekomst? http://t.co/nYXV0M7Dge

— Robert Vermeiren (@RobertVermeiren) 25 mei 2014

Deze app is gebaseerd op een autisme-test die nu al gebruikt wordt bij baby’s: men laat een kind kijken naar bewegende balletjes of ander stukken speelgoed en kijkt hoe snel het kind het balletje volgt met zijn ogen, of hoe snel het kind zijn focus verlegt van het ene naar het andere balletje.
De door Duke University ontwikkelde app doet precies hetzelfde automatisch: de balletjes bewegen over het scherm van bijvoorbeeld een tablet en tegelijkertijd wordt automatisch met een camera de oogbeweging vastgelegd van het kind dat er naar kijkt.
Verder lezen →

Een week of twee geleden had ik op Twitter een discussie met Wim Gorissen over de manier waarop niet alleen in de kinder- en jeugdpsychiatrie maar ook steeds vaker in de volwassenen-GGZ diagnoses gesteld worden; namelijk door alle daarvoor noodzakelijk geachte onderzoeken in één dag af te werken. De Jutters is een van de instellingen waar men de diagnose ADHD binnen een dag meent te kunnen stellen.

Wim Gorissen is van mening dat het goed mogelijk is om binnen een dag “de kern van de problematiek” vast te stellen door onzekerheid te reduceren:

@Psychologiseren @adhdglossy @dejutters Kern van problematiek vaststellen gaat prima in 1 dag. Onzekerheidsreductie is het sleutelwoord.

— Wim Gorissen (@GorissenWim) March 28, 2014

Verder lezen →

Stel, je kind zit niet zo lekker in z’n vel. Niet dat er echt iets concreets of aanwijsbaars aan de hand is maar je ziet dat je kind zich terugtrekt, nergens zin in heeft, moe is zonder duidelijke oorzaak, schijnbaar om niets in razernij uit kan barsten. Als je probeert te praten met je kind krijg je ontwijkende antwoorden.
Verder lezen →